Στις 30 Ιουνίου του 1980 ιδρύθηκε στο Ρίο της Πάτρας, από μία ad hoc επιτροπή ανανεούμενη γύρω από μερικά σταθερά μέλη (Σ.Λ. Σκαρτσής, Μ.Γ. Μερακλής, Α. Μπελεζίνης, Α. Δημαρόγκωνας κά.) και υπό τη στέγη του Πανεπιστημίου Πατρών, ετήσια φιλολογική συνάντηση με την ονομασία «Συμπόσιο Ποίησης», με σκοπό, σύμφωνα με το καταστατικό: «τη διοργάνωση Συμποσίων Ποίησης στην περιοχή της έδρας ή αλλαχού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ως και την πραγματοποίηση πάσης φύσεως καλλιτεχνικών και πνευματικών εκδηλώσεων».
Η διοργάνωση πραγματοποιείται ανελλιπώς (μέχρι σήμερα με εξαίρεση το 2014) στους χώρους του Πανεπιστημίου Πατρών, το πρώτο Σαββατοκύριακο του μηνός Ιουλίου. Το 2018 τo Συμπόσιο συμπλήρωσε την 37η διοργάνωσή του. Είναι και αυτό (η δοκιμασία και η αντοχή στο χρόνο) ένα πρόσθετο στοιχείο που το καθιστά ένα εξαιρετικά σημαντικό, αυτονόητα πνευματικό, πολιτιστικό και ταυτόχρονα λαϊκό θεσμό της χώρας μας. Τη δημιουργική του ισχύ και την καταξίωσή του αντλεί από την αποκλειστική του ενασχόληση με την πράξη της γλώσσας και της ποίησης, ιεραρχικές προτεραιότητες της πνευματικής ζωής και της πολιτιστικής συμμετοχής στα κοινωνικά δρώμενα. Γιατί το «Συμπόσιο Ποίησης» δεν έχει κανενός είδους κομματικές εξαρτήσεις, ούτε πολιτικές βλέψεις και δεν αποβλέπει σε άλλη ωφέλεια πέρα από αυτή της υπηρέτησης της ποίησης, με αντίληψη αυτοσκοπού, όπως τον οριοθετούν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Και αυτό είναι μία πραγματικότητα που όλα αυτά τα χρόνια αναγνωρίζεται από τον εντυπωσιακό αριθμό των διακεκριμένων (ελλήνων και ξένων) εισηγητών και το πλήθος των συνέδρων και των ακροατών.
Το «Συμπόσιο Ποίησης» τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών.
Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός, ότι από την πρώτη χρονιά της λειτουργίας του και αδιαλείπτως έκτοτε το Συμπόσιο Ποίησης στεγάστηκε στο χώρο και τις αίθουσες του Πανεπιστημίου Πατρών.
Άλλωστε και οι προκαταρκτικές συζητήσεις, που έγιναν σχετικά με τη σκοπιμότητα της ύπαρξης του Συμποσίου Ποίησης, τους στόχους και κατευθύνσεις που θα έπρεπε να έχει και σχετικά με οποιοδήποτε άλλο ζήτημα που αφορούσε το Συμπόσιο, πραγματοποιήθηκαν με τη συμμετοχή καθηγητών του Πανεπιστημίου (Ανδρέας Δημαρόγκωνας, Άρης Σισούρας, Νίκος Τζάνες, Αλέξης Λυκουργιώτης, Ξενοφών Βερύκιος κ΄.ά). Και ευθύς αμέσως ορίστηκε μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής να είναι ο εκάστοτε Πρύτανης του Πανεπιστημίου, ενώ, εκτός από τη στέγη και την παροχή των τεχνικών μέσων διεξαγωγής του Συμποσίου, σημειώνεται και η παροχή οικονομικής ενίσχυσης. Το πράγμα αυτό, άξιο ιδιαίτερης προσοχής και ιδιαίτερα σημαντικό καθεαυτό, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία και καθίσταται σχεδόν κάτι μοναδικό όχι μόνο στον ελληνικό πνευματικό χώρο αλλά και διεθνώς ενδεχομένως, από το γεγονός, ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών λειτούργησε επί μακρόν, από την ίδρυσή του μέχρι το έτος 1984, ως Πανεπιστήμιο που το συγκροτούσαν σχολές και τμήματα των θετικών επιστημών. Και είναι αυτή ακριβώς η συνάντηση θετικών επιστημών με την ποίηση στον πανεπιστημιακό χώρο, συνάντηση μάλιστα μακρόβια, η οποία αποδείχτηκε, αν όχι κάτι, όπως σημειώθηκε, unicum, οπωσδήποτε όμως εξαιρετικά σπάνιο. Το «Συμπόσιο Ποίησης» οφείλει να αναγνωρίσει, και το κάνει ευχαρίστως, ότι δεν θα είχε υπάρξει χωρίς την ύπαρξη του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η διαδικασία
Σύμφωνα με τη διαδικασία, το ετήσιο Συμπόσιο προβλέπει ένα κεντρικό θέμα που το διαπραγματεύονται με εισηγήσεις τους γνωστές προσωπικότητες (Έλληνες και ξένοι) της ακαδημαϊκής και της λογοτεχνικής κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου. Ακολουθεί η υποβολή ερωτήσεων και παρεμβάσεων (κατά προτεραιότητα από τους συνέδρους έναντι των ακροατών).
Η απογευματινή συνεδρίαση του Σαββάτου είναι αφιερωμένη στην παρουσίαση από κριτικούς δόκιμων και νεότερων ποιητών και στην ανάγνωση σύντομης επιλογής από το έργο τους.
Tηρούνται πλήρη πρακτικά των ετήσιων Συμποσίων. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 35 τόμοι με περισσότερες από 13.000 σελίδες.
Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα.
|
